το διαρκές φλερτ του δείκτη με το ποντίκι..

.. θα μπορούσε να αποτελεί το σύμβολο μιας εποχής. Θα μπορούσε! Μα θα έπρεπε πρώτα να δοθεί ένα όνομα σε αυτήν. Ίσως ‘τα χρόνια της αδράνειας’. Τα χρόνια  όπου οι υπόλοιπες κινήσεις του ανθρώπινου σώματος διαρκώς μειώνονται, με εξαίρεση μία: εκείνο το ηδονιστικό κλικ στο ποντίκι ξανά και ξανά. Η ζωή τις τελευταίες δεκαετίες δεν έγινε απλά πιο απλή:

Υπέρ απλουστεύτηκε!

Με τα χρόνια χώρεσε ολόκληρη στο γυαλί μιας οθόνης, μετατρέποντας προηγούμενες γενιές  σε αποσπάσματα μιας ξεχασμένης ζωής.
Χτίζοντας ένα νέο κόσμο πάνω στον ξεπερασμένο του παρελθόντος!

Έναν κόσμο ηθοποιών! Με πρωταγωνιστές όλους εμάς και όλους εμάς κομπάρσους στη ζωή μας.

Έχει ενδιαφέρον το σύγχρονο περιβάλλον. Μπορείς να κατακτήσεις όσα συνθέτουν την ευτυχία, αρκεί να φτιάξεις την εικόνα σου! Από αυτήν εξαρτώνται όλα, αφού μέσα της χώρεσε ο στρογγυλός αυτός πλανήτης.
 Όλοι όσοι αντιλήφθηκαν τη δύναμη της, πλούτισαν κάνοντας τα πιο απίθανα εμπόρια.. στοίβαξαν σε γυάλινα κιβώτια το γέλιο, το δάκρυ, τη ματαιοδοξία, τη χαρά, τη στενοχώρια..
 Τα κιβώτια με τα εμπορεύματα έγιναν ανάρπαστα στην αρχή και λίγο λίγο τα περιεχόμενα τους ξέφτισαν κι αυτά..
..όπως ξέφτισε ένα μεγάλο, το μεγαλύτερο κομμάτι της ανθρωπιάς.

Δε μας συγκινεί τίποτε πλέον!

Ούτε μας σταματά. Αρκεί ένα ποντίκι, μια οθόνη κι ο δείκτης επάνω να χοροπηδά..