ήταν πάντα εξαιρετική, όπως την πρώτη φορά. Παρατήρησα
πως κάποια αναβάθμιση είχε προσθέσει ολοζώντανα χρώμα-
τα στα υπαίθρια σημεία κι ένα πεντακάθαρο γαλάζιο στον
ορίζοντα. Υπήρχε κινητικότητα στην αλέα με τη λίμνη, αλλά
και στο ζωολογικό κήπο, και ως το Κάστρο απόρησα με την
παρουσία τόσων πολλών χρηστών. Ήταν ακόμη νωρίς το
απόγευμα και μου φαινόταν περίεργο. Στην Όγδοη λεωφόρο
ένας ιερέας που έκανε τζόκινγκ με προσπέρασε ακολουθού-
μενος από δύο βιαστικά δίδυμα με κοτσίδες, που δε διέφεραν
σε τίποτα απολύτως. Στο διώροφο edit spot που υπήρχε στη
συμβολή με την πλατεία επικρατούσε κοσμοσυρροή: στρατη-
γοί, κοντέσες, ένας παλιός Ρομπέν των Δασών, μια παρέα από
Βίκινγκς, κυρίες με πέπλο, μια νύφη και κάμποσοι βασιλιά-
δες. Από τότε που παρουσιάστηκε
η αμφίεση του βασιλιά έγινε το φετίχ των ευπόρων και των πλουσίων γενικότερα.
δεν είχε ιδιαίτερα υψηλό κόστος. Καθένας μπορούσε να πα-
ρουσιάζεται ως βασιλιάς, ακόμη κι αν στην πραγματικότητα
ήταν κάθε άλλο παρά εύπορος. Για το λόγο αυτόν, αργότερα,
ακουγόταν πως οι πραγματικοί πλούσιοι που περιφέρονταν
κατέφυγαν σε μια νέα κρυφή μόδα με τα χαρακτηριστικά ενός
επαίτη: με ξεχειλωμένη καζάκα, σανδάλια και μπόγο κρεμα-
σμένο στην πλάτη. Αυτός ήταν τελικά ο τρόπος για να περ-
νούν «απαρατήρητοι» ή απλώς να υποδηλώνουν τη μετριο-
φροσύνη τους ή έστω να ξεχωρίζουν και πάλι από το πλήθος.
Οι στολές των «ρακένδυτων» κάθε τύπου ήταν άλλωστε οι φτη-
νότερες. Όταν επικράτησε αυτή η μεταστροφή βέβαια, η
Mindland γέμισε και πάλι από τέτοιους κακομοίρηδες που
ήθελαν να κερδίσουν το ενδιαφέρον, μια γνωριμία, ή απλώς
ένα φίλο παριστάνοντας τους καμουφλαρισμένους αφέντες.
Χαζεύοντας τις στολές στο edit spot ενεργοποίησα τη λίστα
φίλων στην επάνω αριστερή γωνία του ορίζοντά μου. Ο Tάμι
ήταν ανενεργός κι αυτό με παραξένεψε, καθώς πάντα τέτοια
ώρα τον έβρισκα συνδεδεμένο και συναντιόμασταν καθ’ οδόν.
Τον κάλεσα μέσω της ρύθμισης του προσομοιωτή απευθείας
στο προσωπικό του τηλέφωνο, μα και πάλι δεν έλαβα απόκρι-
ση. Το edit spot είχε στη βιτρίνα του μια καινούρια στολή που
δεν είχα ξαναδεί, το δύτη, μα ήταν δύτης αρχαίος,
με σκάφανδρο, και μόνο σε βιβλία είχα αντικρίσει τέτοιον.
Μια πριγκίπισσα απέσπασε την προσοχή μου.
«Να περάσω;»
Παραμέρισα σιωπηλά για να εισέλθει στο spot έχοντας
αρκετά δευτερόλεπτα για να παρατηρήσω από κοντά το προ-
σεγμένο της πρόσωπο. Θα είχε σίγουρα αφιερώσει αρκετές
ώρες για να δημιουργήσει ένα τόσο γλυκό γκριζοπράσινο
βλέμμα με μεγάλες βλεφαρίδες και λεία ροδοκόκκινα μάγου-
λα, που αναδείκνυαν εξαίρετα τις γωνίες του προσώπου της.
Η λεπταίσθητη επεξεργασία στο προφίλ της ήταν ολοφάνε-
ρη. Κόκκινα, ζεστά χείλη σε αρμονία με τα σκουλαρίκια σε
σχήμα μικρής καρδιάς και πλούσια καλοχτενισμένα μαλλιά
που αγκάλιαζαν ζεστά το φόρεμα στη λεπτή κορμοστασιά
της. Η μικρή ελιά στο πιγούνι επιβεβαίωνε την έμφασή της
στην παρουσία... Όμορφη και στ’ αλήθεια; Ίσως ναι, ίσως
και όχι. Μα σίγουρα ένα τέτοιο προφίλ ήταν σαγηνευτικό.
Άλλωστε η στολή του πρίγκιπα ή της πριγκίπισσας υποδήλω-
νε συνήθως άνθρωπο ευγενικό και με διάθεση για κοινωνι-
κές σχέσεις. Χρήστες με τέτοιες στολές υπήρχαν πάμπολλοι
στον πολυχώρο του Κάστρου τις βραδινές ώρες, όπου η πε-
ρίσταση απαιτούσε μια κομψή παρουσία. Την ακολούθησα
για ώρα με το βλέμμα μου, να χαζεύει μία μία τις βιτρίνες
του spot ανάμεσα στους υπόλοιπους. Δεν έδειχνε την πρόθε-
ση ν’ αγοράσει κάτι. Σκέφτηκα ότι αν αυτό το πρόσωπο ήταν
αληθινό θα διέκρινα καθαρά τη ματιά της αφηρημένη να
αντανακλάται στο τζάμι, την έκφρασή της σκεπτική, με ανα-
γκαία την περιπλάνηση για να αφαιρεθεί από σκέψεις. Τα
προσωπεία των χρηστών δεν παρείχαν φυσικά λεπτομέρειες
με τέτοια υψηλή ακρίβεια. Στράφηκε προς τη μεριά μου σαν
να αντιλαμβανόταν πως την παρατηρούσα, με κοίταξε και
τότε άλλαξα την πορεία του βλέμματός μου..''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.