'>

Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2016

Για το ''Εκ Νεκρών'' του Γ. Γιώτσα



Αν χρειαζόταν να γραφτούν μονάχα τρεις λέξεις για το μυθιστόρημα του Γιώργου Γιώτσα, αυτές θα μπορούσαν να είναι: φαντασία, τρόμος, δράση. Η δυναμική της γραφής, αντικατοπτρίζει ένα πρόσωπο γεμάτο μεράκι και όρεξη, αλλά και μία έμφυτη ικανότητα στις περιγραφές καταστάσεων δράσης και αγωνίας. Είναι προφανές πως η παρουσία τέτοιων στοιχείων στο κείμενο ενός νεαρού δημιουργού, αποτελεί πρόγευση για ακόμη πιο εντυπωσιακά αποτελέσματα. Την ίδια στιγμή μαρτυρά χαρίσματα που είναι δυνατό να σμιλευτούν και να καλλιεργηθούν, απογειώνοντας τις συγγραφικές του προδιαγραφές.


Η πλοκή της ιστορίας ρέει ομαλά από την πρώτη σελίδα και οι πρωταγωνιστές περιφέρονται μέσα σε μία προσεκτικά διαμορφωμένη ατμόσφαιρα. Γύρω τους, οι ήρωες παρουσιάζονται με ζωηράδα, συχνά υπερτροφικοί, άλλοτε ως βίαιοι σύζυγοι και άλλοτε ως άκαμπτοι αστυνομικοί, ενώ δε λείπουν οι ανάπαυλες τρυφερότητας που πλουτίζουν όμορφα ένα -στο σύνολο του- «σκληρό» μυθιστόρημα.


«τα πράσινα μάτια της τον κοιτάζουν κουρασμένα αλλά ευτυχισμένα. Δύο σμαράγδια που λάμπουν στο σκοτάδι της ζωής του.»


Ο τρόπος με τον οποίο έχουν τοποθετηθεί απλές, ανθρώπινες και συχνά τρυφερές στιγμές σε μια τέτοια ιστορία, θα πρέπει επίσης να προστεθεί στα θετικά της στοιχεία. Ο πρωταγωνιστής βαδίζει σταθερά σε ένα δύσβατο δρόμο, μία ανεξερεύνητη διαδρομή γεμάτη ερωτηματικά και αγωνίες, που μοιάζουν να αποτελούν την «κατάρα» ή την «ευλογία» του. Σε κάθε σημείο αυτού του τρόμου, το εξωπραγματικό στοιχείο περιφέρεται επιδεικτικά, διάφανο, ασταθές μα πανίσχυρο, εγείροντας διαρκώς ερωτήματα γύρω από το Καλό, το Κακό, το Θάνατο.


Από εκεί κι έπειτα η δράση είναι πανταχού παρούσα, οι σκηνές εμποτισμένες με σκληρότητα, βία, με μια διαρκή παρουσία των υπερφυσικών δυνάμεων, που έξυπνα και προκλητικά κεντρίζει την περιέργεια, γύρω από το «Χρήστο Ιωάννου» και τα κεντρικά πρόσωπα της περιπέτειας, αλλά και γύρω από την ίδια τη ζωή, το άγνωστο, το πεπρωμένο και όσα μπορεί να μοιάζουν τυχαία ή προκαθορισμένα.


Η απάντηση στα σχετικά ερωτήματα δε δίνεται παρά στην κορύφωση, προς το τέλος της ιστορίας. Εκεί, η αστυνομική πλοκή παραδίδει τη σκυτάλη σε μία απόκοσμη διάσταση, μία σκακιέρα της φαντασίας, με την κεντρική ιδέα να παίρνει την ολοκληρωμένη της μορφή. Θα μπορούσε να ειπωθεί πως το «Εκ Νεκρών», αποτελεί μια αξιόλογη και εντυπωσιακή προσπάθεια στο χώρο της λογοτεχνίας του Φανταστικού, που δεν αφήνει κανέναν οπαδό της ασυγκίνητο.